Vechtersmentaliteit, levenslust en doorzettingsvermogen

“Hij wou en hij zou”. Een treffende omschrijving van Eibert Pieper  (13 april 1943 - 3 november 2023), die zich door niets liet tegen houden. Niet door zijn blindheid, niet door bezorgdheid van anderen. Hij behaalde de zwarte band bij judo, schoot met een persluchtgeweer, was succesvol ondernemer, reed paard en bestuurde zelfs onder begeleiding van een rijinstructeur een auto door het centrum van Zeist.

Eibert werd geboren in Barneveld maar bracht lange tijd door in Zeist bij Blindeninstituut Bartiméus. Op 5-jarige leeftijd ging een oogoperatie mis en had hij nog een beetje zicht in slechts een oog. Twee jaar later raakte hij ook blind aan dat oog. Hij wilde graag leren judoën en liet zich niet van zijn plan afbrengen. De sportschool Van der Vlugt nam hem op zijn 16de verjaardag aan als leerling. ‘Gaat het niet goed, dan stoppen we’, zei zijn leraar. En het ging goed, want hij behaalde in slechts 3 jaar de zwarte band. Hij was in die tijd de enige blinde in binnen- en buitenland met een zwarte band. Later haalde hij de 3e Dan, een hoge graad in judo. Hij moest tegen ziende mensen vechten, dat maakt het bijzonder.
Zijn geheim? Doorzettingsvermogen, levenslust en een indrukwekkende vechtersmentaliteit. Hij werkte tien jaar als machinaal graveur bij de Gero Zilverfabrieken in Zeist, waar hij de enige blinde graveur ter wereld was. Zijn machine werd aangepast met braillepunten en diverse andere aanpassingen. Eibert was het paradepaardje van Gero, en mensen uit binnen- en buitenland kwamen om hem aan het werk te zien.

Hij fietste vanaf huis in Austerlitz naar de fabriek, met zijn hand op de arm van een collega. Fietste later met vrouw en kinderen. Dat ging allemaal prima. Hij liep nooit met een stok, maar ging altijd op zijn gehoor af.

Nadat blessures hem dwongen te stoppen met judo, stapte Eibert over naar de schietsport. In 2008 behaalde hij de achtste plaats op het wereldkampioenschap sportschieten voor mensen met een visuele beperking. Hij begon met schieten met een persluchtgeweer in de jaren '90. Hij gebruikte een aangepast geweer dat licht omzette in geluid door middel van pieptonen, waarbij de hoogste toon het sterke bij de roos zat. Dit vereist een ongekende concentratie en een vaste hand. Hij werd maar liefst vijf keer Nederlands kampioen.

Naast deze sporten speelde Eibert ook graag een potje schaak en werkte hij graag in zijn moestuin of groente kas vol paprika's, komkommers, tomaten, sperziebonen en 'vergeten groentes'.

Eibert was sinds 1993 getrouwd met Yvonne en heeft uit een eerder huwelijk twee dochters, Maartje (1967) en Thea (1968) en was trotse opa van drie kleinkinderen.
Op vrijdag 3 november 2023 is Eibert na een kort ziekbed op 80-jarige leeftijd in Harderwijk overleden.